Μια πυρκαγιά...

...χιλιάδες μίλια μακρυά φωτίζει τον δρόμο για την επιστροφή.
Η σιωπή είναι πολύ βαριά...
Μάχομαι τον κόσμο για να πάρω όσα μπορουν να δώσουν μα υπάρχουν φορές που η καρδιά μου σβήνει.
Γεννημένος για να περπατώ κόντρα στον άνεμο, γεννημένος για να ακούτε το όνομά μου, όπου κι αν σταθώ είμαι μόνος.


Κάψε τις γέφυρες πίσω σου χωρίς υποχωρήσεις.Υπάρχει μόνο ένας δρόμος για την επιστροφή...
Εκείνοι που γελούν και παίρνουν ο ένας τον λαιμό του άλλου, θα χαθούν σαν το χιόνι που λιώνει.
Θα μας βλέπουν να αναγεννιόμαστε απο τις στάχτες, θα γελάμε καθώς θα γονατίσουν.
Και θα μάθουν πως αυτή η καρδιά απο ατσάλι, είναι πολύ σκληρή για να σπάσει...